برای اولین بار ، در مورد حمام روسی از کلمات "پدر تاریخ" هرودوت فیلسوف و دانشمند یونان باستان شناخته شد. در روایتی که به صورت افسانه ارائه می شود ، هرودوت با تحسین درباره سنت غسل در میان سکاها که در استپ های دریای سیاه زندگی می کنند صحبت کرد.
حمام روسی در "داستان سالهای گذشته" ذکر شده است و دلیل زیادی دارد که در مورد توزیع گسترده آن در بین روس ها در قرن 5-6 بعد از میلاد صحبت کنیم. در همان زمان ، حمام نه تنها برای حفظ نظافت ، بلکه برای درمان بیماری های مختلف نیز عمل می کرد.
راهبان صومعه های ارتدکس ، هنگام استفاده از گیاهان و دمنوش ها در حین بخار دادن ، سنت های درمان در حمام روسی وضع شد. محبوبیت رویه های حمام با ویژگی دموکراتیک آنها تسهیل شد. به هر حال ، آنها در دسترس همه بودند ، از دهقانان معمولی شروع می شدند و به حاکمان ختم می شدند. به عنوان مثال ، ساخت هر خانه با ساخت حمام آغاز شد. این یک واقعیت مشهور است که هنگام سفر در اروپا ، پیتر اول خودکامه روسی در پاریس دستور ساخت حمام در ساحل رود سن را داد ، و در هلند تزار خود حمامی را ساخت.
از ویژگی های حمام قدیمی روسی می توان به این واقعیت اشاره کرد که آن را با رنگ سیاه گرم می کردند ، یعنی در وسط اتاق یک کوره ساخته شده از سنگ یا آجر قرار داشت و دود آن از سوراخ سقف بیرون می آمد. کارامزین ، نویسنده و مورخ روسی ، بارها و بارها از غسالخانه به عنوان یک همراه ضروری روس یاد کرده است ، از نوزادی شروع می شود و با پیری عمیق پایان می یابد. به آنها واقعیت کنجکاو گفته می شود که ساکنان مسکو دیمیتری کاذب را روسی نمی دانند ، زیرا او به حمام نمی رفت.
طبق دستورات عامیانه نانوشته ، شنبه روز غسل است. در توصیف آدام اولئاریوس ، که در سال 1663 هنگام بازدید از تزار الکسی میخائیلوویچ ، از سفارت هولشتاین بازدید کرد ، گفته می شود که در تمام شهرها و روستاهای روسیه حمام عمومی یا خصوصی وجود دارد. اولئاریوس نوشت كه روس ها در قفسه ها ، با حرارت زیاد كتك زدن با جارو توس و مالیدن به قفسه ها را تحمل می كنند و سپس خود را با آب سرد یا در زمستان خیس می كنند و در لبه های برف فرو می روند. چنین تغییری در دما تأثیر مفیدی بر سلامتی دارد.
در قرن یازدهم ، راهب Agapit از صومعه کیف-پچرسک به دلیل شفای بیماران با گیاهان و حمام بخار معروف شد. تاریخچه حمامهای Sandunovskie در مسکو جالب است که امروزه نیز بسیار محبوب هستند. حمامهای عمومی توسط یک زوج متاهل از بازیگران مورد علاقه کاترین دوم ، سیلا ساندونوف و الیزاتا اورانووا ساخته شده است. در سال 1896 ، صاحب وقت حمام ساندونوف دوباره ساخته شد و به یک کاخ حمام واقعی تبدیل شد.
