ویساخا بوچا یکی از مهمترین اعیاد بودایی است که به سه دوره مهم زندگی بودا اختصاص یافته است: تولد ، روشنگری و مرگ وی. تاریخ دقیق جشن آن سالانه تعیین می شود و مصادف با 1 ، 15 یا 31 روز ماه چهارم یا ششم قمری است. در کشورهای بودایی ، تعطیلات آخر هفته اضافی معرفی می شود و مراسم جشن رنگارنگ در همه جا برگزار می شود.
ویساخا بوچا یک جشن بین المللی است که در سطح ایالتی در کشورهای بودایی برگزار می شود: سریلانکا ، بنگلادش ، هند ، نپال ، سنگاپور ، ویتنام ، تایلند ، کامبوج ، لائوس ، مالزی ، برمه ، اندونزی و فیلیپین. همچنین ، این عید را بوداییان از چین ، ژاپن ، کره و بسیاری دیگر از کشورهای جهان جشن می گیرند.
ویساخا بوچا در درجه اول یک تعطیل مذهبی است و در این روز همه معتقدان بودایی برای پرستش خرد ، پاکی و شفقت بودا به معابد می روند. در شهرهای بزرگ این موکب توسط اعضای خانواده های سلطنتی هدایت می شود.
از صبح زود ، مومنان مشغول تهیه غذا و شیرینی برای راهبان هستند. سپس آنها ، با لباسهای سفید برفی ، به معبد می روند ، جایی که تا عصر راهبان خطبه هایی را به احترام بودا ، آیات 25 قرن پیش تلفظ شده ، می خواندند ، آیین های جشن و مراقبه انجام می دهند.
در عصر ، مراسم جشن به اوج خود می رسد ، و رنگارنگ ترین قسمت جشن آغاز می شود - مراسم شمع. هر یک از شرکت کنندگان در آن یک شمع سوزان - نمادی از بودا ، سه عدد چوب عود و گلهای تازه - در دستان خود دارند و آنها نماد تعالیم و پیروان او هستند.
این سه نماد همچنین باید به مrsمنان یادآوری کند ، همانطور که به زودی گلهای زیبا کم رنگ می شوند و شمع ها و چوب ها به گودال تبدیل می شوند ، زندگی در معرض نابودی و پژمرده شدن است.
در طول مراسم شمع ، مومنان سه بار در اطراف معبد و نمازخانه اصلی آن قدم می زنند.
در این روز ، بودایی ها مشروبات الکلی و وسوسه های دیگر را ترک می کنند و روز را به نماز ، خیرات ، راهبان خشنود و انجام مناسک اختصاص می دهند. علاوه بر این ، در طول تعطیلات ، هر گونه اقداماتی که زندگی و سلامت دنیای حیوانات را تهدید می کند ، ممنوع است.
یکی از آیین های نمادین که در این تعطیلات برگزار می شود ، "عمل رهایی" است: هزاران پرنده ، حیوان و حشره در طبیعت رها می شوند.
طبق افسانه ها ، بودا کمی قبل از مرگش ، دستیار وفادار خود را که روی سنگی نشسته بود و گریه می کرد ، ملاقات کرد. او او را آرام کرد و راز تعلیم را برای او فاش کرد: نمی توان بودا را فقط با ارائه گل ، بخور و نور پرستش کرد ، اما باید صادقانه از قوانین او پیروی کرد. از آن زمان ، بوداییان هر ساله این جشن را جشن می گیرند ، با رعایت تمام قوانین بودیسم ، هدایا را به معابد هدیه می دهند و مراسم مذهبی را انجام می دهند.
در سال 1999 ، این تعطیلات توسط یونسکو به عنوان روز میراث جهانی شناخته شد.
