در قرن نوزدهم ، دین جدیدی ظاهر شد - آیین بهائی ، که بیش از پنج میلیون نفر در 188 کشور جهان آن را تبلیغ می کنند. آیین بهائی یک تقویم خاص منحصر به فرد دارد - هر ماه 19 روز دارد ، تعداد کل ماه 19 است. در سیزدهم ژوئیه ، طبق تقویم میلادی ، ماه کالیمات آغاز می شود.
ترجمه شده به روسی ، "Kalimat" به معنی "کلمات" است ، تمام ماه های این تقویم به نام صفات خدا - "عظمت" ، "اراده" ، "کمال" و غیره نامگذاری شده است. آغاز ماه سیزدهم کالیمات (یا به عبارت دیگر ، جشن روز نوزدهم) یک عید بزرگ محسوب می شود ، این یک روز مهم برای پیروان دین بهائی است.
تعطیلات چندین عملکرد را انجام می دهد: معنوی ، اداری ، اجتماعی. بهائیان علاوه بر کالیمات ، آغاز ماه های دیگر است ، یعنی هر نوزده روز جمع می شوند.
مفهوم تعطیلات در طول تاریخ بهائیت بدون تغییر مانده است. پیروان ایمان دور هم جمع می شوند ، در مورد زندگی جامعه اطلاعات رد و بدل می کنند ، ارتباط برقرار می کنند ، کتاب مقدس و دعاها را می خوانند. با تشکر از بحث مشترک در مورد مسائل فوری ، معتقدان احساس می کنند که آنها بخشی از جامعه هستند ، و توسط آرمانهای مشترک معنوی متحد شده اند.
در اولین قسمت از تعطیلات ، ایمانداران با خواندن کتب مقدس و دعا ، فضای وحدت معنوی ایجاد کردند. بعد از قسمت معنوی ، زمان س questionsالات اداری فرا می رسد. م Belمنان از تصمیمات مجمع معنوی محلی مطلع می شوند (به طور معمول براساس پیشنهادات تعطیلات قبلی گرفته می شوند). خزانه دار جامعه در مورد وضعیت مالی گزارش می دهد. همه اعضای حاضر ، از جمله کودکان و نوجوانان ، در مورد امور مشترک بحث و تبادل اخبار می کنند.
در سطح محلی ، جشنواره Kalimat مانند پیوند جامعه و اداره سطح ملی و بین المللی است. مردم به پیام های دولت گوش می دهند و می توانند توصیه های خود را پس دهند ، بنابراین همه در تجدید جمعی جامعه مشارکت می کنند.
تعطیلات با ارتباطات دوستانه ، رفتارهایی به پایان می رسد. بسته به خواسته شرکت کنندگان ، قسمت آخر جشنواره کالیمات ممکن است شامل موسیقی ، بازی ، اجرای هنرمندان و سایر سرگرمی ها باشد.
