تعطیلات سال نو همیشه با سنت های خاصی همراه است. انتخاب هدایا ، تزئین درخت کریسمس ، نارنگی ، اولیویه و شامپاین - همه اینها به طور قابل ملاحظه ای با سال نو همراه است. دقیقاً در نیمه شب رسم است که برای شروع تعطیلات یک بطری شراب گازدار را باز کنید و لیوان ها را بالا ببرید. این سنت از کجا آمده است؟
شناخته شده است که پیتر بزرگ دستور داد سال نو را جشن بگیرند و توپهای بزرگ را در شب اول ژانویه در قرن نوزدهم ترتیب دهند. تا اواسط قرن نوزدهم میلادی ، کریسمس همیشه در روسیه جشن گرفته می شد و در این تعطیلات بود که سفره هایی گذاشته می شد که تعداد ظروف و نوشیدنی های بی شماری روی آنها بود. به تدریج ، این سنت به جشن سال نو مهاجرت کرد. امروزه ، بیشتر افرادی که روزه نمی گیرند ، غذاهای خوشمزه ترین و به مقدار زیاد را روی میز جشن می گذارند.
با بازگشت به پیتر بزرگ و به دوران گذشته ، باید گفت که در آن روزها در سال نو همیشه توپهای باشکوه و باشکوهی وجود داشت که در آنها عملا چیزی خورده و نوشیده نمی شد. اعیاد منحصراً در خانه برگزار می شد.
در آغاز قرن بیستم ، بسیاری از نوشیدنی های مختلف در تعطیلات سال نو میل می شدند. اینها عمدتا شراب غنی شده ، آبجو ، ودکا ، لیکورهای خانگی و عرقیات بودند. در همان دوره ، شراب های گازدار تولید شده در Don شروع به ظهور می کردند که بسیار شبیه شامپاین بود.
سنت بالا بردن لیوان های شامپاین برای سال نو از اشراف به ما رسید. این اشراف بودند که معتقد بودند تنها نوشیدنی نفیس و نجیب شامپاین است. به تدریج ، شراب گازدار به بخشی جدایی ناپذیر از همه احزاب سکولار تبدیل شده است. غالباً ، آنها در تعطیلات و البته در سال جدید شروع به خدمت می کنند.
در زمان سلطنت الكساندر دوم ، مدی شکل گرفت كه لیوان ها را با لیوان های كریستالی چنگ می زد و نان تست های جشن می ساخت. اسکندر این رسم را مستقیماً در روسیه وارد کرد. همزمان ، بستنی ، کنیاک و انواع نوشیدنی های خنک شده میوه ای روی میزها ظاهر می شدند.
پس از انقلاب تعطیلات سال نو ممنوع شد. فقط در ابتدای دهه 60 ، شامپاین دوباره به یک نوشیدنی سنتی سال نو تبدیل شد. پس از آن بود که با تصمیم دولت ، تهیه یک بطری شامپاین شوروی برای هر خانواده ضروری بود.
