از سال 1953 هر سال ، 8 مه به عنوان روز جهانی صلیب سرخ و هلال احمر جشن گرفته می شود. بنابراین ، به شخصیت هنری سوئیس ، هنری دونانت ، که در این روز در سال 1828 متولد شد ، ادای احترام می شود. به ابتکار او بود که تشکیل اولین گروه های داوطلب که به مجروحین در جبهه های جنگ کمک می کردند ، آغاز شد.
در سال 1859 ، در جریان نبرد سولفرینو - یکی از خونین ترین خونین ها در قرن نوزدهم - دونان ، که ندای "ما همه برادر هستیم" را به صدا درآورد و داوطلبانی را از روستاهای اطراف جمع کرد ، به عنوان دستیار فعال خدمات پزشکی طرف های درگیر درگیر شد. در سال 1862 وی كتاب "یادآوری سولفرینو" را نوشت ، كه ایده سازماندهی یك جامعه بین المللی را كه می تواند به مجروحان جنگ كمك كند ، مطرح كرد.
وكالت گوستاو مونیه ، رئیس یكی از موسسات خیریه ژنو ، از ایده دونان حمایت كرد و كمیته ای متشكل از 5 نفر را گردآوری كرد ، كه تلاش سخت وی در سال 1863 منجر به ایجاد خیریه های ملی توسط نمایندگان 16 كشور و تبدیل كمیته به كمیته بین المللی شد. صلیب سرخ (ICRC) ، که وظیفه آن هماهنگی فعالیتهای این گروههای خیرخواهانه بود.
یک سال بعد ، علامت شناسایی به تصویب رسید - صلیب سرخ ، واقع در پس زمینه سفید ، و به معنای حمایت قانونی از داوطلبان کمک رسانی به مجروحان ، خدمات پزشکی و قربانیان درگیری های مسلحانه است. این سازمان نام رسمی و اساسنامه خود را در سال 1928 دریافت کرد. در طول جنگ با روسیه ، امپراتوری عثمانی شروع به استفاده از هلال احمر به عنوان یک نشان محافظتی کرد ، با این وجود به صلیب سرخ مورد استفاده دشمن احترام گذاشت. در سال 2005 ، نشان دیگری از جنبش - بلور قرمز - به تصویب رسید.
امروز ، کمیته بین المللی صلیب سرخ یک سازمان بی طرف و مستقل است که از قربانیان ناآرامی های داخلی و درگیری های مسلحانه (بیمار ، زخمی و بازداشت شده) حمایت و کمک می کند. سازمان در کار خود با اصل بی طرفی هدایت می شود. انجمن های ملی صلیب سرخ و هلال احمر ، متحد در فدراسیون بین المللی ، همراه با کمیته بین المللی صلیب سرخ با بیش از 100 میلیون کارمند و داوطلب ، جنبش بین المللی صلیب سرخ و هلال احمر را تشکیل می دهند.
