در اول ماه مه 1886 ، کارگران در شهر شیکاگو آمریکا به شرایط کار موجود اعتراض کردند. مردم خواستار کاهش روز کاری به 8 ساعت شدند. این تظاهرات با درگیری خشونت آمیز با نیروی انتظامی و اعدام چهار شرکت کننده بی گناه به پایان رسید.
سه سال بعد ، کنگره پاریس بین الملل دوم پیشنهاد ماندگاری این حوادث غم انگیز در تاریخ جهان را داد. در ژوئن 1889 ، اول مه وضعیت روز جهانی همبستگی کارگران را دریافت کرد. پیشنهاد شده بود که با برپایی تظاهرات با پیشبرد مطالبات اجتماعی از آن تجلیل شود. اولین تظاهرات ویژه روز همبستگی کارگران در آلمان ، بلژیک ، ایتالیا ، اسپانیا و سایر کشورها برگزار شد. نیاز اصلی شرکت کنندگان ، مانند قبل ، معرفی یک روز کاری 8 ساعته در تولید بود.
کمی بعد ، جشن های 1 مه در روسیه آغاز شد. سالهای اول آنها عمدتا در قالب "Mayevoks" برگزار می شد. در این روز ، همه برای پیک نیک به خارج از شهر می رفتند که علاوه بر سرگرمی ، ماهیت سیاسی نیز داشت. از آغاز دهه 1900 ، کارگران شروع به سازماندهی تجمع و تظاهرات در خیابانها و میادین مرکزی کردند. و در سال 1918 ، تعطیلات اول ماه مه وضعیت رسمی را دریافت کرد و به عنوان روز بین المللی شناخته شد. راهپیمایی ها و موکب ها سالانه و بطور گسترده تری برگزار می شد: هزاران نفر در آنها شرکت می کردند. همراه با موکب های کارگران که در تولید موفقیت نشان می دادند ، رژه های نظامی در خیابان های شهرها برگزار شد. تیم های خلاقانه به طور فعال عمل می کردند.
پس از 10 سال دیگر ، در سال 1928 ، تعطیلات محدوده زمانی خود را گسترش داد. این کشور قبلاً 2 روز جهانی - 1 و 2 مه را جشن گرفته است. هر دو روز روزهای تعطیل بودند: در روز اول ، تجمعات ، کنسرت ها ، موکب ها و تظاهرات ها برگزار می شد ، در روز دوم ، آنها معمولاً به حومه شهر می رفتند و به دیدار می رفتند.
در طول جنگ میهنی بزرگ ، اول ماه مه جشن گرفته نمی شد ، اما در سال های پس از جنگ ، سنت برگزاری جلسات و موکب ها احیا شد. تظاهرات گسترده ای تحت شعارهایی برگزار می شد که از سوی تریبون توسط سیاستمداران ، پیشکسوتان و رهبران تولید اعلام می شد. از اواسط دهه 1950 ، موکب ها و رژه های کارگران از تلویزیون پخش می شد. در سال 1970 ، تعطیلات نام خود را به روز جهانی کارگر تغییر داد. این بار معنایی متفاوتی را بیان می کرد که اکنون در این جشن سرمایه گذاری شده است.
با تغییر رژیم سیاسی در روسیه ، اول ماه مه ایدئولوژیک خود را از دست داد و در سال 1992 مقامات 1 مه را "تعطیلات بهار و کار" نامیدند. در سال 2001 ، 2 مه تعطیل است. سنت برگزاری تجمع ها و تظاهرات در اول ماه مه تاکنون در بسیاری از نقاط جهان باقی مانده است: در روسیه ، تعدادی از کشورهای اروپایی ، در آفریقا و آمریکا.
