روز جنبش استقلال هر ساله در 3 سپتامبر در تونس جشن گرفته می شود. به زودی پس از پایان جنگ جهانی دوم ، در این روز ، جنبشی برای استقلال در جمهوری سازمان یافت. فعالیت های او در نهایت منجر به استقلال کامل دولت از فرانسه شد.
علی رغم سرکوبهایی که مقامات استعماری علیه شرکت کنندگان در نهضت استقلال ملی ترتیب داده بودند ، مقاومت نظامی در برابر استعمارگران به طور فعال در کشور در حال گسترش بود. گروههای سازمان یافته کشاورزان ، املاک گیاهان فرانسوی را تخریب کردند ، افسران فرانسوی را کشتند ، پلها را منفجر کردند. در سال 1952 و 1953 ، استعمارگران مجبور شدند محصولات خود را تحت حفاظت از تانک ها برداشت کنند.
فرانسه بیش از 70 هزار سرباز به این کشور اعزام کرد ، اما جنبش آزادی خواهی به طور پیوسته رشد کرد. احساسات اعتراضی در جامعه بیشتر و بیشتر می شود ، پرولتاریای سازمان یافته تونس وارد مبارزه سختی می شود. در تابستان سال 1955 ، فرانسه مجبور به امتیازات شد ، او موافقت كرد كه به تونس استقلال بدهد ، اما با این شرط كه دولت حق تعیین سیاست خارجی این كشور را ندارد.
اما آزادگان تونس آنچه را که می خواستند به دست آوردند. در 20 مارس 1956 ، توافق نامه جدیدی امضا شد ، که به تونس استقلال کامل داد. از آن لحظه به بعد ، این کشور روز استقلال را جشن می گیرد.
حبیب بورگیبه در آوریل 1956 به نخست وزیری تونس انتخاب شد و یک سال بعد رئیس جمهور آن شد. بورگیبا رهبر شناخته شده حزب دوستور بود ، که با دیگر احزاب بورژوازی در روابط قوی تر با توده های گسترده تفاوت داشت. در دارایی آن می توان وارد شده و محاسن غیر قابل بحث در جنبش آزادیبخش کشور.
در روز جنبش استقلال در تونس ، مراسم یادبود و جشن در همه جا برگزار می شود. شهروندان کشور از آزادی خواهان جمهوری ، مبارزه سخت آنها برای استقلال کشور یاد می کنند. در خیابان اصلی پایتخت ، به نام حبیب بورگیبه ، اولین رئیس جمهور ، رژه های نظامی ، تجمع ها و تظاهرات ها برگزار می شود و کنسرت های جشن برای اهالی شهر برگزار می شود. مردم برای بدست آوردن آزادی و استقلال کشور خود به یکدیگر تبریک می گویند. پس از غروب خورشید ، آسمان تونس با آتش بازی و آتش بازی های رنگارنگ روشن می شود.
