عروسی یک راز مقدس بود که قلبهای دوست داشتنی را به هم پیوند می دهد. و امروزه ، هنگامی که این رویداد مهم به ندرت تبدیل می شود ، اهمیت بیشتری پیدا می کند. جوانان با ابداع یک سناریوی اصلی تلاش می کنند روز عروسی را تا آخر عمر به یاد بیاورند و همه چیز را از دست بدهند. با این حال ، مهم نیست که مراسم برازنده اروپا چقدر محبوب باشد ، نان عروسی از ابتدا روسیه ، به عنوان یک قاعده ، در هر برنامه ای گنجانده می شود.
دستورالعمل ها
مرحله 1
بسیاری مایلند استدلال کنند که سنت نان عروسی در اصل روسی است ، زیرا در فرهنگ ایالت های دیگر اشاره ای به نان وجود دارد. روایات مشابهی در اروپا و حتی در چین باستان روی داده است. پخت اشکال مختلفی داشت ، مراسم مربوط به نان عروسی نیز به روشهای مختلف انجام می شد. به عنوان مثال در روم باستان عروس را با کیک نان پرتاب می کردند. سپس مراسم ساده شد ، تغییر یافت و عطر و طعم عامیانه به دست آورد ، با این وجود ، در تاریخ اقوام مختلف باقی ماند. به عنوان مثال همان اروپایی ها از نان به کیک عروسی زیبا روی آوردند.
گام 2
هر چقدر سنت های عروسی متفاوت باشد ، همه آنها یک چیز مشترک دارند - نمادگرایی و یک مراسم خاص. نان عروسی ، همانطور که اکنون همه آن را می دانند ، از جوامع اسلاوی نشات می گیرد. البته آیینی که تا به امروز باقی مانده بسیار ساده شده است. این نان را در نانوایی سفارش می دهند ، سپس تازه عروس ها قطعه ای از آن را می شکنند تا تعیین کنند که مسئول خانواده است. حتی برخی متعصبانه محتویات نمکدان را می خورند تا بقیه زندگی خود را بدون نگرانی و غم و اندوه سپری کنند.
مرحله 3
با این حال ، اجداد ما کاملاً متفاوت عمل می کردند. هر چیزی که مربوط به نان و نمک باشد معنای خاص خود را داشت. شکل نان به طور طبیعی نماد خورشید ، چهارم زندگی است. هرچه نان بزرگتر و باشکوه تری باشد ، زندگی خانواده جدید سعادتمندتر و غنی تر خواهد بود. نان توسط همه دنیا پخته شد - آنها یک مشت آرد از هفت زن خانه دار گرفتند ، و از هفت چاه مختلف آب برداشتند. این امر به یک زن متاهل که در یک ازدواج شاد زندگی می کند سپرده شد ، به طوری که او نان را با انرژی مثبت "شارژ" می کند و در عین حال تجربه خود را با معشوقه آینده به اشتراک می گذارد.
مرحله 4
نان به دقت خمیر را ورز می داد ، به آن شکلی می داد و مانند طلسم صحبت می کرد. نان به طور سنتی در خانه داماد پخته می شد. یک مرد ، یک دوست ، مجبور شد آن را در اجاق قرار دهد. این امر نویدبخش فرزندان پرشمار و نیرومند جوان بود. برای دفع ارواح شیطانی از این نان ، خانم متاهل و دوست داماد را به نام صدا نمی کردند. نان بزرگ و باشکوهی به دست آمد. آنها می گویند برای بیرون آوردن چنین نانی از فر ، جدا کردن آن ضروری بود.
مرحله 5
آنها بعداً تزئین نان را شروع کردند ، اما هر تزئین معنای خاص خود را داشت. بنابراین ، جوانان آرزوی عشق ، سعادت ، بسیاری از فرزندان ، سلامتی و غیره را داشتند. بسته به ثروتمند بودن خانواده عروس و داماد ، سکه های کوچک می توانستند در نان پخته شوند. یک مرد نیز کمک کرد تا نان را روی میز بیاورد. شکستن نان نمادی بود که عروس اکنون کاملاً متعلق به همسرش است و اولین قطعه خورده شده تولد زندگی جدیدی در او است. سپس به هر میهمان یک تکه نان داده شد. طبق سنت ، آنها آن را با خود بردند و آن را بین همه اعضای خانه تقسیم کردند. این به همه کسانی که نان عروسی را چشیدند ، سلامتی و خوشبختی را نوید داد. این رسم زیبا تقریباً از حافظه محو شده و به مراسمی رسمی تبدیل شده است که معنای آن را افراد کمی درک می کنند. اما من می خواهم باور كنم كه هم اكنون ، یك نان ، گرد مانند خورشید ، مسیر پر شور و شادی تازه عروس را برای رسیدن به عشق و هماهنگی روشن می كند.
