کسانی که به دوران اتحاد جماهیر شوروی زندگی می کردند ، روز جهانی همبستگی کارگران را به عنوان یک جشن رسمی بزرگ به یاد می آورند ، که تقریباً تمام شرکت ها ، سازمان ها و مدارس در آن شرکت داشتند. موسیقی Bravura به نظر می رسید ، شعارهای خوش بینانه از بلندگوهای ستایش حزب کمونیست ، که تحت رهبری آن ، مردم اتحاد جماهیر شوروی با اطمینان به سمت کمونیسم حرکت می کردند ، بیرون می رفت … اتحاد جماهیر شوروی سوسیال گذشته است ، اما سنت جشن این تاریخ همچنان باقی مانده است.
دستورالعمل ها
مرحله 1
روز همبستگی کارگران امروز در ده ها کشور در سراسر جهان جشن گرفته می شود. این سنت به قرن نوزدهم برمی گردد. همانطور که می دانید ، انباشت سرمایه در آن سالها با بهره برداری بی رحمانه کارگران همراه بود. هیچ یک از صاحبان کارخانه ها و کارخانه ها علاقه ای به حقوق کارگران نداشتند. روز کاری غالباً 12-15 ساعت در روز به طول می انجامد و این تقریباً در مورد تمام کشورهای اروپایی و ایالات متحده اعمال می شود. کارگران بدون زمزمه تحمل چنین خودسرانه ای را نداشتند. اعتراضات و شورش ها اغلب آغاز می شد ، اگرچه در حال حاضر خود به خود و ضعیف بودند. اما به زودی یک نقطه عطف در آگاهی ایجاد شد ، دلیل آن وقایع شیکاگو بود.
گام 2
در اول ماه مه 1886 ، حدود 80،000 کارگر با شرکت در تظاهرات در شیکاگو ، خواستار یک روز هشت ساعته شدند. روز بعد ، کارگران سایر شهرهای ایالات متحده اعتصاب کردند. بیش از هزار کارخانه متوقف شده اند. و در تاریخ 4 مه ، چندین هزار کارگر دوباره برای تجمع در شیکاگو جمع شدند. اما پلیس قبلاً منتظر آنها بود. رئیس اداره پلیس کارگران را به پراکنده شدن فرا خواند و ناگهان بمبی در میدان منفجر شد. پلیس آتش گشود و هم خود آنها و هم دیگران را کشت. طبق برخی گزارش ها ، حدود دویست نفر زخمی شده اند. مقصر این انفجارها هرگز پیدا نشد ، اما چندین کارگر - آنارشیست و کمونیست - محاکمه شدند. چهار نفر ، همانطور که بعداً معلوم شد ، بی گناه بودند ، اعدام شدند.
مرحله 3
این رویداد با واکنش عمومی جهانی روبرو شد و در سال 1889 ، کنگره پاریس بین الملل دوم با یادآوری مبارزه کارگران شیکاگو تصمیمی را تصویب کرد تا اول ماه مه را به عنوان روز همبستگی پرولتاریای همه کشورها در نظر بگیرد. این تعطیلات نبود. فرض بر این بود که در این روز ، کارگران از کشورهای مختلف دست به تظاهرات و اعتصاب می زنند تا حقوق سرمایه داران را یادآوری کنند. ابتکار کنگره توسط کارگران کشورهای مختلف پشتیبانی شد. در روسیه ، حوادث اول ماه مه سال 1897 یک شخصیت سیاسی پیدا کرد و با درخواست های سرنگونی خودکامگی و تأسیس جمهوری همراه بود. تظاهرات اغلب به درگیری با پلیس و نیروها ختم می شد.
مرحله 4
پس از انقلاب فوریه ، اول ماه مه برای اولین بار به طور آشکار جشن گرفته شد. محبوب ترین شعارها در آن زمان ضد جنگ و خواستار انتقال قدرت به شوروی بود.
مرحله 5
پس از انقلاب اکتبر ، روز جهانی همبستگی کارگران به مقام رسمی رسید. در اول ماه مه ، کارگران و سربازان را به صورت سازمان یافته به تظاهرات و رژه ها بردند. جای تعجب نیست که به زودی 2 ماه مه محبوبیت بیشتری پیدا کرد - یک روز استراحت ، زمانی که جشن های دسته جمعی در طبیعت برگزار می شد.
مرحله 6
در دهه های 60 و 70. قرن XX این روز معنای دیگری پیدا کرد. این جشن تجلیل از تجلیل از نظام شوروی و یک روز مبارزه برای صلح و همبستگی با مردم زحمتکش کشورهای سرمایه دار شد. همیشه با شکوه برگزار می شد: با هزاران ستون تظاهرکننده و از تلویزیون پخش می شود.
مرحله 7
آخرین بار به طور رسمی در تاریخ 1 مه 1990 جشن گرفته شد. سپس ، در مسکو ، فدراسیون اتحادیه های کارگری و انجمن اتحادیه های کارگری آزاد تجمع علیه افزایش قیمت ها را ترتیب دادند. و در سکوی آرامگاه ، رهبری اتحاد جماهیر شوروی به سرپرستی م. گورباچف قرار داشت.
مرحله 8
در سال 1992 این تعطیلات تغییر نام یافت. اکنون قرار بود مردم شوروی سابق "تعطیلات بهار و کار" را جشن بگیرند.
مرحله 9
در حال حاضر ، این تاریخ برای اهداف خاص خود توسط احزاب سیاسی مختلف استفاده می شود - از کمونیست ها و آنارشیست ها گرفته تا نیروهای فوق راست و طرفدار دولت.اما این تعطیلات دیگر دامنه و معنای یکسانی ندارد. اکثر مردم 1 مه را با اینرسی جشن می گیرند و یک روز تعطیل اضافی را در حیاط خانه خود ، در طبیعت و مسافرت سپری می کنند. شاید ، در این مورد ، اصل کلمه "تعطیلات" - از مفهوم "بیکار" کاملاً توجیه شود.
