در سال 2005 ، دولت روسیه معرفی تعطیلات رسمی جدید را اعلام کرد - روز وحدت ملی ، که در 4 نوامبر جشن گرفته می شود. در این مدت کوتاه مدت ، با وجود تلاش های دولت ، هیچ سنت پایداری در بزرگداشت این روز وجود نداشت. عمدتا به این دلیل که هنوز بسیاری نمی دانند چه افرادی بیش از چهارصد سال پیش متحد شده اند و هدف این اتحادیه چه بوده است.
روز وحدت ملی. پیش نیازها
تاریخچه تعطیلات از 4 نوامبر 1612 آغاز می شود. در سالهای قبل از این ، روسیه دچار یک سری فاجعه های اجتماعی و سیاسی شد که موجودیت یک کشور متحد را تهدید می کرد. اخیراً ، سلسله قرنها روریک قطع شد: پسر ایوان مخوف ، تسارویچ دیمیتری درگذشت (طبق برخی از نسخه ها ، او کشته شد). جای تخت سلطنت توسط بوریس گودونوف گرفته شد ، که در دوره او سالهای وحشتناک ناب و قیامهای دهقانی زیادی وجود داشت. سپس ، دو متقلب ، دیمیتری دروغین و دیمیتری کاذب دوم ، موفق شدند از نقش مدعیان تاج و تخت دیدار کنند و تا سال 1612 حکومت بویارها در کشور برقرار شد و مردم را به بیعت با شاهزاده لهستانی ولادیسلاو فراخواند. قدرت غیر مذهبی و بیگانه ای که توسط پادگان های لهستان در کشوری ضعیف شده تحمیل شده بود ، به مذاق بسیاری از مردم خوش نمی آمد و در نتیجه ، یک ملی پوش ملی به رهبری کوزما مینین در نیژنی نووگورود جمع شدند. و دیمیتری پوژارسکی.
هدف او پایان دادن به "هفت بویار" و آزادی کامل مسکو از سربازان لهستانی ، تأمین امنیت مقامات تحت کنترل آنها و ایجاد نظم در سراسر کشور بود. این گروه متشکل از حدود 3،000 هزار نفر از نیژنی نوگورود به سمت مسکو حرکت کردند. طی یک توقف طولانی مدت در یاروسلاول ، "شورای همه سرزمین" تشکیل شد که نمایندگان بسیاری از خانواده های نجیب بویار را شامل می شد. در این شورا ، برنامه عملیاتی نهایی و همچنین پروژه ای برای ساختار آینده کشور تصویب شد. هنگامی که شبه نظامیان دوباره شروع به کارزار کردند ، تعداد آنها در حال حاضر بیش از 10 هزار نفر بود. نمایندگان همه طبقات و بسیاری از مردم که جمعیت یک کشور عظیم را تشکیل می دهند به صفوف آن وارد شدند. شبه نظامیان مجهز ، پرداخته و برنامه عملیاتی مشخصی داشتند که در نهایت آنها را به موفقیت رساند.
درباره وقایع سالهای 1611-1612 MN Zagoskin رمان تاریخی "یوری میلوسلاوسکی یا روس ها در سال 1612" را نوشت.
روز وحدت ملی. نبرد برای مسکو
در 24 آگوست 1612 ، در حومه مسکو ، نبردی سرنوشت ساز بین نیروهای شبه نظامی و ارتش هتمان چودکویچ درگرفت. مینین و پوزارسکی موفق به پیروزی شدند و پس از آن نتیجه شرکت نتیجه گیری قبلی بود. بقایای نیروهای لهستانی در پایتخت در پشت دیوارهای کیتای گورود و کرملین پنهان شده بودند و در طی حمله قاطع در 4 نوامبر 1612 ، پادگان کیتای گورود توسط شبه نظامیان مردمی شکست خورد. کرملین چهار روز بعد تسلیم شد.
جشن سالگرد این وقایع اولین بار توسط تزار الکسی میخائیلوویچ در سال 1649 معرفی شد.
نتیجه این رویداد نه تنها آزادسازی پایتخت از اشغالگران ، سرنگونی رژیم بویار و آغاز استقرار نظم در کشور بود. در اواخر فوریه 1613 ، میخائیل فدوروویچ رومانوف ، منتخب زمزکی سوبر ، به سلطنت رسید که فرزندان وی بیش از سیصد سال بر کشور حکومت خواهند کرد. کشور وارد دوره جدیدی شده است.
