پس از سال نو ، مردم ارتدکس تولد میلاد مسیح را جشن می گیرند. همه ما از نزدیک در مورد این تعطیلات می دانیم. ما می دانیم ، می دانیم ، اما سنت ها و آیین هایی که توسط نیاکان ما رعایت می شد کم کم فراموش شدند. در مورد آنها است که می خواهم صحبت کنم.
به عنوان یک قاعده ، آداب و رسوم مردمی و کلیسا با یکدیگر گره خورده اند. اما مشهورترین رسم ، یعنی کارایی ، یکی از این سنت ها نیست. این کلیسا مردم را به خاطر پیاده روی محکوم کرد و به طور تقریبی التماس می کرد ، بنابراین با گذشت زمان ، مردم فقط نزد اقوام خود را صدا می کردند.
چنین سنتی نیز وجود دارد: با ظهور کریسمس ، مردم آتش تشریفاتی را در خانه های خود روشن کردند ، که در غیر این صورت "چوب کریسمس" نامیده می شد. او را با احترام به خانه آوردند ، و تمام قوانین لازم را رعایت کرد ، یعنی: در همان زمان آنها دعایی را خواندند ، صلیبی را بر روی آن روشن و حک کردند. آنها همچنین آن را با عسل غوطه ور کردند و انواع غذا را روی آن قرار دادند. به عبارت دیگر ، چیزی شبیه بت بت پرستی بود ، که مانند آن زنده و با احترام رفتار می شد.
روایات نیز شامل: تاج گل کریسمس ، شمع و یک ستاره است. همه اینها نماد نور ستارگانی است که در ساعتی که مسیح متولد شد می درخشند.
و در روزگاران قدیم چنین عرفی وجود داشت: مردم صحنه ای در مورد تولد مسیح بازی می کردند. آنها معتقد بودند که با کمک این تعطیلات نزدیکتر و قابل درک تر می شود.
آیا می دانید سنت هدیه دادن برای کریسمس از کجا شکل گرفته است؟ همه چیز از داستان انجیل خارج شد ، در آن 3 مرد عاقل نزد مسیح آمدند و به افتخار تولد او هدایایی برای او آوردند.
و البته درخت کریسمس. بدون آن کجا می توانیم برویم؟ ما این سنت را گرامی می داریم ، اگرچه کمی با ما تغییر کرده است. صنوبر تبدیل به یک سال نو شده است. و او نماد بهشت و زندگی ابدی است. و در دوران باستان ، نمادی از زندگی ابدی و باروری بود.
اینها تنها برخی از سنتهای مربوط به کریسمس است. بیایید حداقل ابتدایی ترین ها را گرامی بداریم. برای اینکه فراموش نکنیم که هستیم ، باید ریشه های خود را به یاد بیاوریم.
