در 27 سپتامبر ، همه اعضای جوامع بهائی میشیات را جشن می گیرند. این روز یک ماه با نام مشابهی باز می شود که در عربی به معنای "اراده" است. این تعطیلات مذهبی برای همه پیروان بهائیت از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است.
در حال حاضر ، آیین بهائی که از ایران نشأت گرفته است ، بیش از پنج میلیون پیرو در سراسر جهان دارد. طرفداران آن از نمایندگان کشورها ، اقوام ، قبایل مختلف هستند. کتاب مقدس بهائی به نزدیک به چند صد زبان ترجمه شده است. بنابراین می توان ادعا کرد که میشیات در همه جا جشن گرفته می شود. بنابراین در سپتامبر 20012 ، تعطیلات در 188 کشور برگزار می شود.
از آنجایی که این آموزه ، وحدت بشریت ، همه ادیان ، خود خدا را فرض می کند و علاوه بر این ، توسط مردم با ملیت های مختلف اعتراف می شود ، Maishiyat در همه جا کمی متفاوت برگزار می شود. اعضای جوامع بسیاری از کشورها سنت های فرهنگی خود را در طول تعطیلات وارد می کنند ، این فقط تشویق می شود ، در طول جشن ها موسیقی ملی پخش می شود.
با این وجود ، یک نظم کاملاً سخت نیز وجود دارد. هر 27 سپتامبر ، م believeمنان نماز صبح را به همراه همراهان در جامعه نماز می خوانند. آنها کتاب مقدس را با صدای بلند می خوانند ، قلب خود را به خالق معطوف می کنند و به جو وحدت معنوی دست می یابند. بعد از این قسمت رسمی شروع می شود ، اصطلاحاً قسمت اداری.
رهبر مجمع معنوی درباره تصمیماتی که براساس تقاضای مrsمنان گرفته شده به حاضران می گوید. سپس خزانه دار گزارش امور مالی جامعه را ارائه می دهد. همه اعضای آن ، از جمله کودکان و نوجوانان که در اینجا هستند ، در مورد اوضاع و مسائل مختلف فوری صحبت می کنند ، تبادل نظر می کنند ، آنچه را که مناسب می دانند ارائه می دهند ، آخرین اخبار را بحث می کنند بنابراین ، تعطیلات به نوعی حلقه اتصال جوامع محلی با کل سیستم اداری بهائی به عنوان یک کل تبدیل می شود.
در پایان ، آنها یک سفره جشن می چینند ، همه برای پذیرایی ، رقص می نشینند ، به بازیگران و خوانندگان گوش می دهند و سرگرم می شوند. اما در عین حال ، آنها قصه های آموزنده ای را فراموش نکنند که روح را در حین عمل روحیه می دهد. به این ترتیب معلم ایمان ، بهاuالله را وصیت کرد.
